Zakończyliśmy projekt KNW II. Z jakim skutkiem?

59 uczestników, 890 godzin szkoleniowych i ponad 1700 godzin indywidualnych spotkań z doradcami ds. kariery. To liczby obrazujące zaangażowanie w projekt dla osób z niepełnosprawnościami realizowany w latach 2018-2021. W efekcie tego działania 47% uczestników znalazło stałe zatrudnienie.

W rozmowie z naszą koordynatorką Moniką Dryl dzielimy się doświadczeniem z przebiegu projektu. Rozmawiamy o momentach trudnych, ale też o satysfakcji, jaką dziś mamy, widząc spełnionych  zawodowo uczestników.

Fundacja Integralia [FI]: Moniko, opowiedz o ogólnych założeniach projektu KOMPetencje na wymiar II (KNW II)?

Monika Dryl [MD]: Jako fundacja od lat prowadziliście projekty ukierunkowane na aktywizację zawodową osób z niepełnosprawnościami.  Jednak w 2016 roku, kiedy zaczęłam współpracę z fundacją, postanowiliśmy podejść do tego zadania bardziej elastycznie. Wtedy po raz pierwszy, w miejsce standardowej ścieżki wsparcia, uruchomiliśmy program dający większą możliwość dopasowania go pod kątem konkretnego uczestnika. Projekt KOMPetencje na wymiar II to druga odsłona tak zaplanowanego przedsięwzięcia. Poza obowiązkowymi szkoleniami grupowymi organizowaliśmy również kursy podnoszące kwalifikacje lub kompetencje potrzebne na danym stanowisku pracy. To pozwoliło nam lepiej przygotować kandydata do zadań, które czekały na niego podczas stażu. Czasem tzw. szkolenie na wymiar pozwalało na podjęcie pracy w zupełnie nowym zawodzie.

FI: Co uczestnicy cenili najbardziej?

MD: Kompleksowość programu oraz indywidualne podejście do każdej osoby i zaangażowanie zespołu. Dużą wartością dla osób z niepełnosprawnościami jest staż – możliwość sprawdzenia się, poznania pracodawcy, nauczenia się standardów pracy. Dla wielu uczestników jest on pierwszym doświadczeniem w sferze zawodowej. To, że mogą zacząć bezpiecznie, mając wsparcie specjalistów jest dla nich bardzo ważne. W trakcie stażu każdy miał zapewnione sesje z coachem oraz opiekę pośrednika pracy, który pozostawał w stałym kontakcie ze stażystą i pracodawcą. Wiele osób zgłaszało się ze względu na szkolenie komputerowe ECDL (podstawy pracy z komputerem, praca w sieci, edytor tekstu i arkusz kalkulacyjny) i indywidualne szkolenie na wymiar. Tematyka kursów była bardzo zróżnicowana – EEG Biofeedback, operator-programista CNC, analityk kredytowy, pracownik biurowo-administracyjny, korektor tekstów, Agile Project Management, kurs na wózki widłowe, grafika komputerowa, media społecznościowe, kurs masażu, podstawy rachunkowości, kursy programistyczne. Wiele z nich kończyło się egzaminem potwierdzającym zdobycie kwalifikacji. Najważniejszym czynnikiem sukcesu był Indywidualny Plan Działania opracowany z doradcą zawodowym, który poza predyspozycjami i zainteresowaniami uwzględniał także stan zdrowia uczestnika i jego fizyczne możliwości.

FI: Powiedz proszę, na jakich stanowiskach odbywały są staże? Być może to kogoś zainspiruje, by sięgnąć po nasze wsparcie i zgłosić się do kolejnego projektu.

MD: Stanowiska były bardzo różnorodne – tak jak różnorodne są kompetencje na rynku pracy. Jeden uczestnik myśli o byciu specjalistą ds. BHP, drugi o pracy w mediach społecznościowych, a trzecia osoba chce być elektrykiem. Wszystko zależy od jej umiejętności i kierunku, w którym chce się rozwijać. Wśród uczestników projektu KNW II były stanowiska związane m. in. z obsługą biura, rekrutacją i obsługą mediów społecznościowych. Ale były też bardziej nietypowe, jak np. Junior UX Specialist, konsultant IT, czy też technik EEG.

FI: Warto też wspomnieć naszym czytelnikom, jak reagują pracodawcy na współpracę z osobami z niepełnosprawnościami.

MD: Pracodawcy są coraz bardziej świadomi i coraz chętniej zatrudniają osoby z niepełnosprawnościami. Choć nie zawsze zdają sobie sprawę, jakie mogą mieć korzyści z tej współpracy. W zależności od stopnia niepełnosprawności Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) oferuje comiesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia (maksymalnie może to być nawet 3 150 zł), obniżenie składek na PFRON, dopłatę do adaptacji stanowiska pracy do szczególnych potrzeb osoby z niepełnosprawnością, wyposażenie stanowiska pracy i wiele innych. Nie pamiętam negatywnych zachowań pracodawców. Ważne jest, aby obie strony podejmowały świadome i przemyślane decyzje. Z pewnością pomaga rola pośrednika pracy, która nie kończy się wraz z zawarciem umowy – zarówno uczestnik, jak również pracodawca mogą się zwrócić z prośbą o pomoc w rozwiązaniu trudnej sytuacji. Część pracodawców po zatrudnieniu uczestników wraca z pytaniem, czy Integralia mogłaby polecić kolejne osoby. Dobierając stażystów i kandydatów do pracy patrzymy nie tylko na kwalifikacje, ale również na dostosowanie do kultury organizacji. Zwiększa to szanse na wzajemne zrozumienie i podjęcie dłuższej współpracy.

FI: Opowiedz, co było największym wyzwaniem podczas realizacji projektu.

MD: Z założenia pamiętam tylko dobre momenty. O trudnościach staram się nie myśleć, a jedynie wyciągać z nich wnioski na przyszłość. Pierwsze co przychodzi do głowy to pandemia COVID-19, ale dość szybko udało nam się przeorganizować i przystosować do nowych warunków. W czasie lockdownu zrekrutowaliśmy przecież dodatkową grupę uczestników i przeprowadziliśmy ich przez proces aktywizacji. Prawie 70% tych osób znalazło finalnie zatrudnienie! Wynik znacznie powyżej średniej z całego projektu.

Wracając do wątku z wyzwaniami. Najtrudniejsze były kryzysy w trakcie odbywania staży. Zderzenie wyobrażeń z rzeczywistością. Pomimo kilkumiesięcznego przygotowania do podjęcia zatrudnienia, wielu szkoleń miękkich, indywidualnej pracy ze specjalistami zdarzały się problemy. Pamiętajmy, że mówimy o osobach, które często podejmują się pierwszej w życiu pracy lub wracają na rynek pracy po wielu latach. Podłoże było różne – kontakty ze współpracownikami, zakres obowiązków, informacja zwrotna od przełożonego (często jej brak). Podejmowaliśmy walkę z czasem, żeby utrzymać uczestnika na stażu i zawalczyć o przyszłe zatrudnienie. Najważniejsze było za każdym razem dojście do źródła problemu. Zazwyczaj angażowaliśmy w te działania pośrednika pracy i coacha. Szukaliśmy racjonalnych rozwiązań, które byłyby korzystne dla wszystkich stron i udawało się. Jednak było to za każdym razem bardzo stresujące.

FI: Co, jako koordynatorowi, daje Ci największą satysfakcję przy realizacji takich przedsięwzięć?

MD: Największą radością są zmiany, które możemy obserwować u naszych uczestników. Powrót na rynek pracy po wielu latach nieobecności, podjęcie zatrudnienia w zupełnie nowej roli. Z niektórymi osobami pozostajemy w stałym kontakcie. Ogromną radością jest móc obserwować pozytywny wpływ na życie innych. I to nie jest tylko kwestia zapewnienia środków do życia, ale odnalezienia się na nowo w społeczeństwie, znalezienia przyjaźni. Dla każdego sukces będzie miał inny wymiar.  Osoby z niepełnosprawnościami nierzadko żyją w izolacji, mierzą się z obniżonym nastrojem. Możliwość bliższego poznania innych osób, które żyją z podobnymi ograniczeniami jest cennym doświadczeniem. W trakcie spotkań grupowych uczestnicy pomagali sobie i wspierali się w wymiarze praktycznym – np. pomoc przy posiłkach, zdjęciu kurtki, dojeździe. Sytuacje te zbliżyły ich do siebie, wiele osób nawiązało długotrwałe przyjaźnie, czasem pierwsze w swoim życiu. W kilku przypadkach był to ważny krok do wyjścia z depresji.

Jedna z uczestniczek uważała, że nie może znaleźć zatrudnienia ze względu na widoczną niepełnosprawność. Miała bardzo złe doświadczenia z niedoszłymi pracodawcami. Już po kilku tygodniach stażu szefostwo podjęło decyzję o zatrudnieniu. Współpracownicy okazali się wspierający i otwarci, życie nabrało zupełnie nowych barw. Warto też przywołać przypadek młodego mężczyzny, który nie pracował nigdy dłużej niż 3 miesiące jego zatrudnienie kończyło się po okresie próbnym. Dzięki pracy psychologa i coacha oraz licznym rozmowom, zmienił swoją postawę w miejscu pracy. To pozwoliło na utrzymanie zatrudnienia (niedługo minie rok) i ustabilizowanie sytuacji osobistej.

Dla mnie osobiście, przyjemnością była możliwość pracy z profesjonalistami – trenerami, psychologami, coachami, pośrednikiem pracy, doradcą zawodowym. To dzięki ich zaangażowaniu osiągnęliśmy tak świetne rezultaty.

FI: Co możemy już zdradzić,  jeśli idzie o podobne projekty w przyszłości.

MD: Nie chciałabym mówić jeszcze o szczegółach, ale negocjujemy umowę na nowy projekt aktywizacji zawodowej osób z niepełnosprawnościami. Być może już wkrótce będziemy mogli podać oficjalne informacje na ten temat i rozpocząć rekrutację wśród zainteresowanych udziałem.

FI: Dziękujemy za poświęcony czas, a czytelników zapewniamy, że szczegóły na ten nowych możliwości będziemy publikować na naszej stronie internetowej i profilu fb. Zapraszamy do śledzenia aktualności.

KOMPetencje na wymiar II_infografika (grafika otworzy się w nowym oknie przeglądarki)
Kompetencje na wymiar II_ infografika_wersja opisowa (grafika otworzy się w nowym oknie przeglądarki)